Een van de grootste uitdagingen waarmee ik bij Pionect te maken heb gehad, is het werken aan grote projecten met veel legacy code. Sommige van deze projecten hebben jarenlange geschiedenis, wat betekent dat ik vaak in code duik waar ik geen idee heb waar dingen vandaan komen of waarom iets op een bepaalde manier is geschreven. Het kan soms overweldigend zijn, maar ik vind het eigenlijk leuk om dingen uit te zoeken. Het is veel detectivewerk—de structuur lezen, de juiste vragen stellen en ervoor zorgen dat de wijzigingen die ik aanbreng iets anders niet verstoren.

Als er één ding is dat ik heb geleerd, dan is het dat communicatie de sleutel is in deze baan. Je kunt de beste programmeur ter wereld zijn, maar als je de juiste vragen niet stelt of dingen niet duidelijk uitlegt, kom je niet ver. Analytisch zijn helpt ook omdat het betekent dat je specifiekere vragen kunt stellen en betere antwoorden kunt krijgen, in plaats van iemands tijd te verspillen met iets dat te algemeen is.

Als ik terugkijk, ben ik echt blij dat ik frameworks zoals Vue heb leren kennen. Dat was voor mij in het verleden een enorme strijd omdat mijn school Javascript nauwelijks behandelde, wat eerlijk gezegd een van de belangrijkste programmeertalen is. Ik had het moeilijk ermee te beginnen, maar mijn vorige baan gaf me de kans om te leren, en nu voel ik dat ik mijn plek echt heb gevonden.

Voor mij draait softwareontwikkeling helemaal om het maken van dingen die er echt toe doen. Ik wil toepassingen creëren die een echt verschil maken in het leven van mensen. Denk aan hoe essentieel Google Maps nu is—iedereen gebruikt het om van A naar B te gaan. Dat is het soort impact dat ik wil dat mijn werk heeft. Als ik een probleem kan oplossen en iets gemakkelijker kan maken voor mensen, dan is dat wat me trots maakt op wat ik doe.